Η Επιστροφή στα θρανία... η γνώμη της e1rma.
Η Επιστροφή στα θρανία.. η γνώμη της e1rma.
Μετά από δύο μήνες καλούμαστε πάλι να επιστρέψουμε στα άβολα θρανία που τόσα χρόνια αντιπαθούσαμε. Μα τώρα, ένα περίεργο συναίσθημα κατακλύει εμάς τους μαθητές, ένα συναίσθημα ανυπομονησίας και λησμονιάς.
Όπως όλος ο κόσμος, βρεθήκαμε αντιμέτωποι με έναν αόρατο εχθρό που ακούει στο όνομα Covid-19. Σε πολύ νεαρή ηλικία έπρεπε να αντιληφθούμε τη σοβαρότητα της κατάστασης και να υπακούσουμε τις αποφάσεις της πολιτείας, μία εκ των οποίων ήταν το προσωρινό κλείσιμο των σχολείων με σκοπό την προστασία της κοινωνίας μας. Πολλοί μαθητές έμειναν χαρούμενοι καθώς το πρωινό ξύπνημα δε θα ήταν πλέον κομμάτι της καθημερινότητάς τους και το άγχος, που τυχόν να υπήρχε για τα μαθήματα ή τα διαγωνίσματα, πλέον ήταν απών. Από την άλλη πλευρά όμως, πολλοί μαθητές κυριεύτηκαν από θλίψη και απογοήτευση, για τον μοναδικό λόγο ότι έχαναν τα πιο όμορφα χρόνια τους.
Δυστυχώς ή ευτυχώς βρίσκομαι μέσα σε αυτούς τους μαθητές. Από μικρή άκουγα τους γονείς μου να αφηγούνται ιστορίες από τα μαθητικά τους χρόνια και να ονειρεύομαι στη συνέχεια το δικό μου μέλλον σαν μαθήτρια και μπορώ να πω με σιγουριά, δεν έμοιαζε με την πραγματικότητα που βιώνω σήμερα. Μέσα στα όνειρά μου δεν ήταν το πάτημα ενός κουμπιού για να μπω στην τάξη ούτε οι ατελείωτες βιντεοκλήσεις με την παρέα μου και τους συμμαθητές μου. Τίποτα από όλα αυτά δε μπόρεσε να πλάσει η φαντασία μου.
Είναι περίεργο να ζεις με το φόβο του αόρατου εχθρού και να είσαι αναγκασμένος να βρεις μία άγνωστη καθημερινότητα. Παρόλα αυτά όμως, συνεχίζω να είμαι μαθήτρια και να ανυπομονώ να καθίσω ξανά στα ζωγραφισμένα θρανία. Για πρώτη φορά θέλω να ακούσω τα γέλια των παιδιών σε μία γεμάτη τάξη, τις φωνές των καθηγητών που τώρα ηχούν μελωδικά με την ανάμνησή τους.
Μπορεί στην αρχή να στεναχωρήθηκα με το κλείσιμο των σχολείων, μα τώρα είμαι παραπάνω από ευγνώμων καθώς μπόρεσα να καταλάβω την αξία αυτών των μικρών πραγμάτων που νόμιζα πως με ενοχλούσαν. Μετράω πλέον τις μέρες αντίστροφα για να επιστρέψω στον χώρο του σχολείου, φορώντας την προστατευτική μάσκα, τηρώντας τις αποστάσεις και τους κανόνες υγιεινής. Ξέρω πως τίποτα δε θα είναι ίδιο, τώρα όμως αυτή είναι η ιστορία που θα λέω εγώ στα δικά μου παιδιά, αυτός είναι ο αγώνας που θα νικήσουμε όλοι. Θα επιστρέψουμε στα θρανία με μεγαλύτερη όρεξη για μάθηση και είμαι σίγουρη πως αυτή η σχολική χρονιά θα τελειώσει με εμάς να είμαστε λίγο περισσότερο μαθητές από ότι ήμασταν τις προηγούμενες χρονιές.
