Ο κοσμος του παιδιου

Αγαπημένο μου ημερολόγιο,

  Τις προάλλες είδα μια εικόνα και αυτή χαράχτηκε μέσα μου και ένιωσα, άκουσα, είδα περισσότερα από το οφθαλμοφανές. 

  Δεν ήταν τίποτα άλλο από ένα μικρό παιδί, ένα βρέφος κουρνιασμένο στην αγκαλιά της μητέρας του, άλλωστε σε αυτή την αγκαλιά καταφεύγουμε όλοι μας. Τα παιδιά, λένε, ότι είναι η συνέχεια πως είναι το μέλλον μας σε αυτόν τον κόσμο! Η λογοτεχνία, η ποίηση, η μουσική εξυμνεί ''το παιδί '' και ό,τι αυτό συμβολίζει.

  Θέλω να σου εξομολογηθώ τις σκέψεις μου και τα συναισθήματα μου για κάθε παιδί είναι ένα μικρό απροστάτευτο πλάσμα που μας κοιτάει στα μάτια και περιμένει από μας τη σωτηρία του. 

  "Οι μανάδες είναι μια όψη του θεού επί γης επειδή ο ίδιος δε μπορεί να ναι πάντα παρόν..." Έτσι κι εγώ δίνω μια υπόσχεση, να το κλείνω στην αγκαλιά μου. Να του δείχνω το κόσμο, τα βουνά, τη θάλασσα, τις οροσειρές, τους ανθρώπους... Να του δείχνω τα χρώματα του ουρανού, το φως του ήλιου και την ομορφιά της σελήνης και των άστρων! Μπορώ να του μάθω όλα όσα ξέρω, θα ταξιδέψουμε να δεί-να γνωρίσει - να μάθει. Θα του διδάξω τον Παπαδιαμάντη,τον Καζαντζάκη, τον Καριωτάκη, τον Σεφέρη, τον Λειβαδίτη, τον Ελύτη, τον Σολωμό τόσους και τόσους άλλους. Μουσική, θέατρο, χορούς, ήθη-έθιμα -παραδόσεις όλα θα του τα δείξω.

  Ο άνθρωπος (λέει η γιαγιά μου ) για να πάει μπροστά πρέπει να ξέρει πολλά και να έχει ανοιχτούς ορίζοντες και αυτό το καταφέρνει μόνο όταν και εφόσον δεν φοβάται τη γνώση και το διάβασμα.

  Το μόνο που δεν μπορώ να του δείξω είναι οι άνθρωποι. Δε μπορείς να τους μάθεις! Μπορώ να του πω ιστορίες για αυτούς, να του μιλήσω για την αγάπη, τα γέλια, τις χαρές τους, το φιλότιμο... Αλλά και για κείνους που χουν έμφυτη στη ψυχή τους την κοροϊδία, το ψέμα, την διαφθορά.

  Γνωρίζω πως για ακόμη μια φορά ίσως να έγινα φλύαρη. Ίσως ακόμα κάποιος να έλεγε ότι αυτά τα ζητήματα δεν συνάδουν με την ηλικία μου αλλά δε μπορώ να αδιαφορήσω. Δε μπορώ να παραβλέψω ότι αυτά τα παιδιά γεννιούνται σε αυτή την εποχή που κατάφεραν να κρύβονται οι άνθρωποι κάτω από τις μάσκες(κυριολεκτικά-μεταφορικά ) και έτσι να μη βλέπεις τη χαρά τους, τα γέλια τους, το ιδιαίτερο χαμόγελο τους, την θλίψη τους, το θυμό τους... Βλέπεις πανομοιότυπα ίδια πρόσωπα, το μόνο που ίσως διαφέρει είναι τα μάτια.

  Μα τι μπορούν να ξεχωρίσουν σε αυτή την ηλικία από τα μάτια; Ίσως πάλι να είναι ευκαιρία: "Μάθε να διαβάζεις τους ανθρώπους από τα μάτια, τα μάτια είναι η αντανάκλαση της ψυχής".

Γράφει το μέλος της ομάδας ελεύθερης έκφρασης νέων “Change The World Gr” Έλλη Τσαρούχα.